Με θέα τον Ταΰγετο

 

Ηλιοβασίλεμα στον Ταΰγετο- Γεράκι 7-1-2012

Ο Ταΰγετος είναι η ψηλότερη και η ωραιότερη οροσειρά της Πελοποννήσου. ΄΄Εχει μήκος περίπου 115 χιλιόμετρα, ξεκινώντας από την Αρκαδία και καταλήγοντας στο  ακρωτήριο Ταίναρο, ενώ η κορυφογραμμή του , όντας ένας εξαίρετος υδροκρίτης, αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ των νομών Λακωνίας και Μεσσηνίας. Επίσης οριοθετεί δυτικά, μαζί με τον Πάρνωνα στα ανατολικά τη λεκάνη απορροής του ποταμού Ευρώτα. Ψηλότερη κορυφή του ο Προφήτης Ηλίας με υψόμετρο 2407 μέτρα (Ταλετός κατά την αρχαιότητα), που έχει σχήμα τέλειας πυραμίδας. Ο Ταΰγετος είναι ένα γεωλογικό μουσείο, καθώς μαζί με τον Πάρνωνα αποτελούν τα αρχαιότερα βουνά της Πελοποννήσου. Η δημιουργία τους , μέρος της Αλπικής ορογένεσης, είναι αποτέλεσμα μιας γεωλογικής διεργασίας που ξεκίνησε πριν από περίπου 25 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρόκειται για την ανύψωση του φλοιού της γης, που προκαλείται από τη σύγκρουση των λιθοσφαιρικών πλακών: της Ευρασιατικής πλάκας (συγκεκριμένα της πλάκας της Ανατολίας) και της Αφρικανικής, οι οποίες πλησιάζουν με ρυθμό 2,5 εκ το χρόνο. Ο Ταϋγετος λοιπόν, είναι συνέχεια της οροσειράς της Πίνδου, και ,μαζί με τα όρη της Κρήτης (Ψηλορείτη και Λευκά Όρη), αποτελούν το λεγόμενο "Νησιωτικό τόξο" της Ελλάδας (εικ)

 Σύμφωνα με τη μυθολογία,  το όνομα Ταϋγετος προέρχεται από την Ταϋγέτη (μία από τις Πλειάδες), η οποία απέκτησε με το Δία ένα γιο, το Λακεδαίμονα, ο οποίος έδωσε στην οροσειρά το όνομα της μητέρας του... Εξάλλου, προέρχεται από τις λέξεις "Ταΰς" που σημαίνει μέγας, πολύς και τη ρίζα -γα. Ο Όμηρος τον αναφέρει ως "Περιμήκετον", προφανώς λόγω του μεγάλου του μήκους, ενώ κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ονομαζόταν "Πενταδάκτυλος", λόγω των 5 διαδοχικών κορυφών του...
Ο Ταϋγετος έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης, καθώς έχουν γραφτεί ποιήματα και δημοτικά τραγούδια γι΄αυτόν. Κατά την Τουρκοκρατία αποτελούσε κρησφύγετο των κλεφτών και αρματολών, και κατά την Κατοχή των ανταρτών. Σήμερα είναι αγαπημένος προορισμός, των ορειβατών, καθώς είναι πλήρως χαρτογραφημένος με πολλά (ευρωπαϊκά) μονοπάτια, και διαθέτει και καταφύγιο σε υψόμετρο 1600 μ. Είναι επίσης τόπος μελέτης των γεωλόγων, λόγω  των ποικίλων μεταμορφοσηγενών αλπικών πετρωμάτων του και γεωλιγικών ρηγμάτων, αλλά και των βοτανολόγων, ζωολόγων και ορνιθολόγων, λόγω της πλουσιότατης χλωρίδας και πανίδας που διαθέτει: είδη, πολλά από τα οποία είναι ενδημικά.
Τα δαιδαλώδη μονοπάτια, η πλούσια βλάστηση, τα φαράγγια, οι πηγές, τα ρυάκια και ποταμάκια, τα γραφικά χωριουδάκια που λες και είναι "σκαρφαλωμένα " πάνω του,αλλά και οι αξιόλογες Μονές (όπως Γόλας, Ζερμπίτσης, Γιάτρισσας), προσφέρονται για εκδρομές κάθε είδους, όλες τις εποχές του χρόνου:
Την Άνοιξη, είναι καταπράσινος, με λογής μυρωδιές και τρεχούμενα, γάργαρα νερά.
Το Καλοκαίρι προσφέρει την πολύτιμη δροσιά του.
Το Φθινόπωρο, κάθε άποψή του είναι και ένας πίνακας ιμπρεσσιονιστή ζωγράφου: τα φύλλα έχουν όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου, του καφέ και του σβηστού κόκκινου...!
Το χειμώνα.... ήρεμος και κατάλευκος!

Αλλά ακόμη και από μακριά, ο Ταΰγετος είναι μια απολαυστική θέα. Αγναντεύοντας από το Γεράκι, προς τη Δύση, βλέπει κανείς το πιο όμορφο, το πιο επιβλητικό βουνό. Απαλλαγμένο από οπτικές "ατέλειες", που μπορεί να είναι οι χαράδρες, τα "εξογκώματα" , όπως μικρότερα βουναλάκια, διακρίνεται ολόκληρος: Μια γαλαζο-γκρίζα "πενταδάκτυλη" οροσειρά, με τις κορυφές της να αγγίζουν τον ουρανό , και μαζί με τα σύννεφα να παίζουν παιχνίδια με το φώς , μέχρι που να κρύψουν τελείως τον ήλιο, χαρίζοντάς μας, καθημερινά πανέμορφα ηλιοβασιλέματα!
Το Γεράκι, λοιπόν, αν και είναι ένα χωριό του Πάρνωνα, εντούτοις τον έχει στις "πλάτες" του. Δεν τον βλέπει. Αυτόν που βλέπει και απολαμβάνει είναι ο αντικρυνός Ταΰγετος!
Ανθή Σαράντη