Κυπριακή βραδιά στο Γεράκι

Κυπριακή βραδιά στο Γεράκι

      Μία πολύ όμορφη και συγκινητική βραδιά ζήσαμε την Κυριακή 22 Ιουλίου 2018 στη κεντρική πλατεία του Γερακίου ,όταν ο Πολιτιστικός Όμιλος Μόρφου Κύπρου αποδέχτηκε την πρόσκληση του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερονθρών και παρουσίασε μία μουσικοχορευτική παράσταση.

       Οι Κύπριοι αυτές της μέρες βρίσκονταν στο Δήμο μας και παρουσίασαν μουσικοχορευτική παράσταση και στη γιορτή Πορτοκαλιού στη Στεφανιά.

       Στην αρχή της βραδιάς,ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερονθρών κ.Παναγιώτης  Αγγελέτος  καλωσόρισε τους φίλους και «αδερφούς» μας από την Κύπρο και τους ευχαρίστησε που αποδέχτηκαν την πρόσκληση και ήταν μαζί μας.

      Στη συνέχεια τον λόγο πήραν οι Κύπριοι με ομιλητές τον πρόεδρο του Συλλόγου κ.Χρήστο Παλαόντα, τον γραμματέα κ.Ανδρέα Χατζηκυριάκου και τον μαέστρο της χορωδίας κ.Μιχάλη Χατζηβασιλείου.

     Μετά το πέρας των ομιλιών έγινε ανταλλαγή δώρων για να θυμόμαστε τόσο εμείς όσο και οι Κύπριοι το πέρασμα τους από τον τόπο μας.

    Η χορωδία του Πολιτιστικού Ομίλου Μόρφου  υπό τις οδηγίες του μαέστρου της τραγούδησε πολλά και ωραία τραγούδια τόσο Ελληνικά όσο και Κυπριακά. Στη συνέχεια το χορευτικό παρουσίασε αρκετούς παραδοσιακούς χορούς  της Κύπρου και δίκαια όλοι τους κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα  του κόσμου.

      Στο τέλος της βραδιάς το μέλος του Πολιτιστικού Ομίλου Μόρφου κ.Χάρης Σιαπουτής μίλησε για τη Μόρφου, τα ήθη και τα έθιμά τους, τις εκκλησίες τους, τις σχολές που είχαν, τη γιορτή πορτοκαλιού που έκαναν κάθε χρόνο και κρατούσε πολλές μέρες αφού η Μόρφου ήταν- ένας απέραντος πορτοκαλεώνας, γι αυτό το λόγο  έχουν  αδελφοποιηθεί με τη Στεφανιά Λακωνίας  και για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1974 με την εισβολή των Τούρκων  στη περιοχή τους  και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους.   

       Ο κ. Σιαπουτής έκλεισε την ομιλία του με μία  Κυπριακή μαντινάδα:

Η ιστορία μας παλιά τζιαι κάτω που τη γη μας,

 Η Σπάρτη τζι’ η θεά Μορφώ είναι οι προγονοί μας.

Ομόαιμα, ομόγλωσσα, του Γερακίου αδέλφια ,

Ξανάρθαμε στους τόπους σας μ’ ανάμεικτα τα κέφια.

Ιούλιο εισβάλανε, οι Τούρκοι στο νησί μας

Γι’ αυτό τζι’ εμείς σας θέλουμε να είσαστε μαζί μας.

Δεν το ξεχάσαμε ποτέ πως έφταιξε τζι’ η Χούντα

Που ‘καμε πραξικόπημα, πολλοί τούτα λαλούν τα.

Χρόνια σαράντα τέσσερα στης προσφυγιάς τους δρόμους,

Πίκρες, μαράζι, βάσανα μας βάρυναν τους ώμους.

Μας στέρησαν τα σπίτια μας, κατάστρεψαν τη γη μας.

Μ’ άλυτο το Κυπριακό δεν κλείνει η πληγή μας.

Πολλά περβόλια χάθηκαν, ερήμωσε ο τόπος,

Έσβησε, φίλοι μας, για μας των χρόνων τόσος κόπος.

Τον κάμπο που πρασίνισαν οι πάπποι τζι’ οι γονιοί μας

αλλογενείς λυμαίνονται τη δροσερή πηγή μας.

Κατάστρεψαν τες εκκλησιές μαζί τζιαι τα ξωκλήσια .

Κερύνεια, Μόρφου, Αμμόχωστος, Γιαλούσα τζιαι Βαρίσια.

Κάποιες τες κάνανε τζαμιά, άλλες για να χορεύκουν

Τζι’ ο Άης Μάμας όρθιος, δεν ξέρω αν το χωνεύκουν,

Μουσείο τον εκάνανε, λατρευτικές εικόνες.

Όλες λεηλατήθηκαν σώζονται λίγες, μόνες.

Είχαμε όμως τζιαι σχολές παγκύπρια μοναδικές,

Που τες θυμόμαστε πολλοί, λες τζι’ είναι ακόμα χτες.

Γεωργικό γυμνάσιο, σχολή των Κωφαλάλων

Τζιαι μια που Άγγλοι έκλεισαν, αυτή ήταν των δασκάλων.

Σχολεία που φοιτήσαμε, γυμνάσια, δημοτικά,

Πολλά σ’ αυτά εζήσαμε αξέχαστα πραγματικά.

Φίλοι καλοί του Γερακίου μην παρεξηγηθείτε,

Γι’ αυτά που θα ακούσετε, κακόν λόγον μην πείτε.

Το φεστιβάλ Πορτοκαλιού, θεσμός ήταν στην γη μας,

Π’ άλλους αναβιώνεται τζιαι ξύνει την πληγή μας.

Αξέχαστες μας μείνανε του φεστιβάλ οι μέρες,

Μπορεί πολλοί από εμάς να βάλαμε τζιαι βέρες.

Εκθέσεις, διαγωνισμοί, αρμάτων παρελάσεις

Τζι’ ό,τι άλλο γινότανε, μπορείς να το ξηάσεις ;

Πολλοί είχαν συμμετοχή, κάποιοι πάνω στο άρμα,

Εκλέγαμε τζιαι μία Μις, των οφθαλμών το χάρμα.

Οι φλούδες των πορτοκαλιών έπρεπε να κοπούσιν

Τζιαι με πολλήν υπομονήν ψηφίδες να γενούσιν.

Ξεχνιέται τζιειν το στόλισμα με δίχρωμες ψηφίδες,

Μα τζι’ οι χοροί στο γήπεδο τζιαι όσα άλλα είδες;

Μαυρίζει, Θεέ μου, η ψυσιή τζιαι γίνεται κομμάθκια,

Μ΄ αυτά που ‘δα στο Facebook με τα δικά μου μάθκια.

Οι Τούρκοι μας κατέλαβαν, τον Αύγουστο τον μαύρο,

Εμέναν δε μ’ αφήσανε, παρηγοριά για να βρω.

Εσυνεχίσαν τον θεσμό, χορεύκουν, τραουδάνε,

Στον Κήπον, στο παζάρι μας, στους δρόμους τζιαι γλεντάνε.

Μπορεί να είναι θέλημα σφοδρό του Άη Μάμα,

για της Αγιάς Παρασκευής ίσως να είναι θάμα,

να συνεχίσει η ζωή, να μεν -ι- σταματήσει,

μέχρι που ο καθένας μας στην γη του να γυρίσει,

τζιαμέ που εγεννήθηκε τζιαι ζήσαν οι προγόνοι,

δικοί μας, ξένοι τζιαι παιδκιά, ακόμα τζι’ οι εγγόνοι.

Μπορεί τζιαι ναν παρέμβαση του μέγα στρατηλάτη

Του Αη Γιώρκη εννοώ, του έφιππου προστάτη,

Να συνεχίσει η ζωή, να μεν -ι- σταματήσει

Μέχρι τα πάθη να χαθούν, οι έχθρητες, τα μίση,

Να κλείσουν ούλλες οι πληγές απ’ το κακό αγκάθι

Τζι’ ειρήνη πια στον τόπο μας απ’ της καρδιάς τα βάθη.

Ευχή και προσευχή όλων μας να βρεθεί λύση στο Κυπριακό  ζήτημα και οι Κύπριοι αδερφοί μας να ξαναγυρίσουν γρήγορα  στον τόπο τους και να τον ξαναδούν να ανθίζει .

Χρήστος Μπαλαμπάνος