O Παναγιώτης Πουλίτσας (Γεράκι Λακωνίας 1881 - Αθήνα 16 Ιανουαρίου 1968), υπήρξε ανώτατος δικαστικός, Ακαδημαϊκός και προσωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και αφού άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου επί 5 χρόνια, διορίστηκε κατόπιν διαγωνισμού το 1907 δικαστής, υπηρετώντας αρχικά ως πρωτοδίκης και στη συνέχεια ως εφέτης σε διάφορες ελληνικές πόλεις.
Συμπλήρωσε τις νομικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και κατόπιν υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη και στα Ιωάννινα. Έγινε στη συνέχεια πρόεδρος πρωτοδικών στην Αθήνα και το 1932 διορίστηκε σύμβουλος Επικρατείας, ενώ το 1943 έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση που κράτησε ως το 1951.
Στις πρώτες μετά την απελευθέρωση βουλευτικές εκλογές του 1946 και ως τη σύγκληση της βουλής, διετέλεσε πρόεδρος της κυβέρνησης που συγκροτήθηκε και που στηριζόταν από τα ηγετικά στελέχη του Λαϊκού κόμματος. Η πρωθυπουργία αυτή διάρκεσε μόλις 14 ημέρες (4 έως 18 Απριλίου 1946).
Πέντε χρόνια αργότερα ο Παναγιώτης Πουλίτσας εξελέγη βουλευτής Αθήνας στις εκλογές του 1951 με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.
Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1947 και έγινε πρόεδρός της το 1957. Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας καθώς και της Εταιρείας Βυζαντινών σπουδών. Δημοσίευσε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά νομικές μελέτες και έγραψε το βιβλίο "Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας".
Έχει τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος και διακρίθηκε γενικά για το ήθος του, την ακεραιότητά του και την αυστηρή του αντικειμενικότητα.
Πέθανε στην Αθήνα, στις 17 Ιανουαρίου 1968, από ανακοπή καρδιάς . ( εφημερίδα "Μακεδονία")
ΠΗΓΗ: Wikipedia (Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου